به نقل از «مهر»

رزمایش «آمادگی در برابر سونامی» در منطقه دریایی جاسک آغاز شد

تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۵۹۸۴۹

به گزارش خبرگزاری مهر، رییس مرکز اقیانوس شناسی خلیج‌فارس در حاشیه برگزاری این رزمایش گفت: یکی از اهداف این رزمایش در واقع ارزیابی عملکرد زنجیره هشدار تهیه شده برای موضوع هشدار سونامی بوده که باتوجه به وجود گسل فعال مَکُران در محدوده‌ی ۲ شهرستان چابهار در سیستان وبلوچستان و جاسک در هرمزگان امکان رخداد سونامی هست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

صمد حمزه‌ای افزود: برخلاف رخداد زمین لرزه در پدیده سونامی فرصت محدودی برای فرار از محدوده خطر سونامی وجود دارد که در صورت تمرین و صدور هشدارهای مناسب امکان کاهش تلفات انسانی وجود دارد.وی یادآورشد: پس از زلزله و سونامی ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ اندونزی و به بار آمدن تلفات جانی و مالی گسترده در کشورهای محدوده اقیانوس هند، کمیته بین الدولی اقیانوسی زیرنظر (UNESCO) به هماهنگی و برنامه‌ریزی جهت ایجاد سامانه هشدار سونامی اقیانوس هند پرداخت.

رییس مرکز اقیانوس شناسی خلیج‌فارس اضافه کرد: از زمان راه‌اندازی آن تاکنون آزمایش‌ها و تمرین‌های متعددی برای تایید کارآمدی و همچنین ارتقای سطح این سامانه اجرا شده است و امرو سوم آبانماه جاری نیز هفتمین تمرین سونامی به نام (IOWave۲۳) همزمان در میان ۲۴ کشور حوزه اقیانوس هند و در چهار سناریو اجرا است.

حمزه‌ای ادامه داد: براساس یکی از طرح‌های این رزمایش، زلزله‌ای با شدت ۹ ریشتر در ساعت ۹ و ۳۰ دقیقه امروز سوم آبان در محدوده گسل مکران در نزدیکی سواحل جنوبی ایران رخ می‌دهد و تمرین سونامی طبق زمانبندی اعلام شده راس این ساعت آغاز می‌شود.

وی گفت: امکان رخداد سونامی در ایران به دلیل وجود گسل فعال مکران در محدوده‌ی شهرستان‌های چابهار و جاسک وجود دارد و برخلاف رخداد زمین لرزه، در پدیده سونامی فرصت محدودی برای فرار از محدوده خطر سونامی وجود دارد که در صورت تمرین و صدور هشدارهای مناسب می‌توان تلفات انسانی را کاهش داد.

آخرین سونامی در سواحل مکران، افزون‌بر چهار هزار کشته برجای گذاشت

رییس مرکز اقیانوس شناسی خلیج‌فارس گفت: آخرین رخداد سونامی در منطقه مکران در سال ۱۹۴۵ میلادی (برابر با ۱۳۲۴ شمسی) به وقوع پیوست که افزون‌بر چهار هزار نفر تلفات انسانی داشته است و بزرگ‌ترین زمین‌لرزه‌ای که تاکنون در فلات ایران و منطقه مکران ثبت شده، زلزله‌ای به بزرگی ۸٫۲ ریشتر بوده که به وقت جهانی در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۵ میلادی (سه شنبه، ۶ آذر ۱۳۲۴) رخ داد.

رییس مرکز اقیانوس شناسی خلیج‌فارس یادآورشد: نواحی مسکونی به دلیل تراکم پایین جمعیت و قرار گرفتن نقاط جمعیتی بر روی دریا، بارها دچار آسیب چندانی نشدند اما در بخش اسکله پسابندر، بسیاری از قایق‌ها دچار آسیب و غرق شدند و شدت زمین‌لرزه ۱۹۴۵ در سراسر منطقه بالا بود.

حمزه‌ای اظهار کرد: گزارش شده که در بخش‌های غربی و جنوبی کراچی حرکت‌های سطحی قوی حدود ۳۰ ثانیه به طول انجامید، اتصال کابل زیرآب بین کراچی و مسقط (عمان) آسیب دید و ارتباطات را مختل کرد، امواج سونامی باعث تخریب روستاهای ماهیگیری و صدمات زیادی به تاسیسات بندری شد.

وی گفت: زلزله‌ی بزرگ اندونزی در مورخه ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ میلادی مطابق با ۶ دی‌ماه ۱۳۸۳ با بزرگی ۹/۱ ریشتر در عمق ۳۰ کیلومتری زمین و در فاصله ۱۶۰ کیلومتری شمال غرب سواحل سوماترای اندونزی درون اقیانوس هند اتفاق افتاد که این زمین لرزه، سومین زلزله قدرتمند ثبت شده تاریخ و دومین زلزله طولانی ثبت شده در تاریخ پس از زمین‌لرزه ۱۹۶۰ والدیویا نام گرفت که به مدت هشت تا ۱۰ دقیقه مناطق اطراف را به لرزه درآورد.

رییس مرکز اقیانوس شناسی خلیج‌فارس اضافه کرد: سونامی حاصل از این زلزله باعث مرگ بیش از ۲۸۶ هزار نفر در ۱۴ کشور شد و یکی از مناطقی که با وجود فاصله بسیار از مرکز لرزه آسیب‌های جدی دیده بندر بیلا است، همچنین شدت و قدرت این زمین‌لرزه چنان بود که باعث شد تا کره زمین به میزان ۱۰ میلیمتر (۰٫۴ اینچ) تکان بخورد.

کد خبر 5921508

منبع: مهر

کلیدواژه: اقیانوس سونامی رزمایش بوشهر فلسطین طوفان الاقصی انتخابات مجلس شورای اسلامی ایلام کرمانشاه همدان تبریز اردبیل سنندج خطبه های نماز جمعه کرمان رژیم صهیونیستی ورزش اقیانوس هند زمین لرزه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۵۹۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف موجوداتی که 540 میلیون‌ سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)

بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.

به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آن‌ها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.

نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society  منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.

در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:

 «اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»

در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آن‌ها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.

جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.

تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.

دلئو می‌گوید:

«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»

بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.

دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آن‌ها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.

جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.

با همه این ارزیابی‌ها آن‌ها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.

محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.

این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آن‌ها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.

کانال عصر ایران در تلگرام